قرار من چه کسی بعد تو قـرار علیست            پس از تو بانوی خانه! که خانه دار علیست؟

تو جـسم و جان منی بین قـبـر خوابیدی            و این مـزار، مزار تو نه؛ مـزار علیست

دلیل خیسی این خاک، اشک نیست فقط            کمی هم از عرق روی شرمسار علیست

تو یاس بودی و در باغ، پرپرت کردند            عجیب نیست اسیر خزان، بهار علیست

پس ازتو آنچه سپید است گیسوی حسن است            پس از تو آنچه سیاه است روزگار علیست

غـذای دیـشـبـمـان دستـپـخت زینب بود            چنان تو و پدرت، دخترت کنار علیست

دری که سوخته، دارد هنوز می سـوزد            چرا که مستمع روضه های یار علیست

منم که ماندم و لبخند و طعنۀ یک شهر            وگـرنه خـانـۀ تو نزد کـردگار عـلیست